بدون مقدمه بگویم که به نظرم حجم تبلیغات تلویزیونی که از تکنیک 3D(سه بعدی) در آن استفاده می شود بسیار زیاد و بسیار زننده شده است. اگر بدون هیچ بررسی قبول کنیم که تبلیغات راهنمایی و رانندگی با حضور شخصیتی فراموش نشدنی به نام سیا ساکتی آغازکننده این راه بوده است، باید همواره پرسید که آیا این شیوه پرداخت به موضوع، مناسب حال شهرداری (با موضوعاتی نظیر آلودگی هوا، تبصره 13، سد معبر و ...) و یا اداره مالیات، شرکت نفت، وزارت نیرو و چندیدن و چند شرکت دیگر که پیامهای اجتماعیشان را به مخاطب می رسانند هست یا خیر؟! آیا با یک نسخه همه را می توان درمان کرد یا خیر؟

..

.

جالب است بدانید که ایراد اصلی به این گروه از تیزرها به اعتقاد من دنباله روی و تقلیدشان نیست (که این موضوع، موضوع جدیدی نیست بلکه کافی است به گونه شناسی و تکنیک های به کار رفته در صنایع مختلف نظری بیاندازیم. تبلیغات سینک و گاز همه یک جور. تبلیغات شوینده، همه یک جور، تبلیغات بانکی، حدودا همه یک جور و ...). بلکه فقر عنصر خیال است. مطمئنا کارتون های نسل جدید از جمله شرک و هیولاها و ... را دیده اید و یا وصفشان را شنیده اید. چیزی که در یک اثر ساخته شده با استفاده از تکینک 3D موج می زند عنصر خیال و تخیل است. اساسا این تکنیک برای نمایش چیزهایی است که نمی توان به واقع و در عالم حقیقت نشان داد والا آدم دوپا و ماشین چهارچرخ را با هزینه ای کمتر و کیفیتی بالاتر و زمانی کوتاه تر می توان با دوربین های عادی فیلم برداری کرد. عنصر خیال کجاست؟ آیا همین که چهره افراد را کاریکاتور کنیم و یا ماشینش را کمی کشیده تر طراحی کنیم می شود خیال و تخیل. به اعتقادم مسیری که تیزرهای 3D بیش گرفته مسیر اشتباهی است. مصیبت بعدی کیفیت پایین اجرای برخی از این تیزرها، صداهای تکراری، تیکه کلامهای زننده و ... است که در یادداشتی جداگانه به آن اشاره خواهم کرد.